Właśnie oto tutaj chodzi- że ludziom w obliczu niebezpieczeństwa często wyłącza się racjonalne myślenie.
Pod koniec lat 90-tych ubiegłego wieku głośna była w Polsce tragedia Ani Dybowskiej, zamordowanej w pociągu przez dwóch ćpunów, którzy wybrali ją sobie zupełnie przypadkowo, spotkawszy ją w nocnym pociągu. Dziewczyna przez klika godzin była przez nich bita, zastraszana, a kiedy dojechali do celu podróży, wysiadła z nimi na stacji. Przez jakiś czas chodziła z nimi po peronie, siedziała w poczekalni, a przecież wokół chodzili ludzie! Miała z pewnością kilka okazji, by wołać o pomoc, uciekać, zwrócić na siebie uwagę. Ale ona po jakichś dwóch godzinach wsiadła z nimi do innego pociągu, gdzie mordercy rozpoczęli "zabawę" od nowa, a na koniec wyrzucili ją przez otwarte drzwi. Dziewczyna zginęła. I teraz ile osób zapyta, czemu nie walczyła, nie uciekała, nie wołała o pomoc, kiedy miała okazję? Nie wiadomo.
Dlatego zachowanie bohaterów filmu nie jest dla mnie irracjonalne- po prostu w obliczu zagrożenia ludzie reagują różnie i nie zawsze ich wybory są dobre.

Racja.